بسیاری از ما احتمالاً با آن ویدیوی ویروسی در رسانه های اجتماعی مواجه شده ایم – زن جوانی که پشت یک کوسه سفید بزرگ، احتمالاً باردار و بزرگ را لمس می کند و در کنار آن برای حدود 10 ثانیه شنا می کند. زن مورد نظر، اوشن رمزی، دو میلیون فالوور در اینستاگرام دارد و با نشان دادن اینکه وقتی به روشی خاص به کوسه ها نزدیک می شوند، توجه ها را به خود جلب کرده است.
اما این تنها یکی از بسیاری از حساب های اجتماعی است که برخورد نزدیک با حیات وحش دریایی را نشان می دهد. دیدن تصاویری از افرادی که در کنار نهنگ‌های اسپرم غول پیکر شنا می‌کنند، شناور در میان گروه‌هایی از کوسه‌های پرستار یا نوازش پرتوهای مانتا بیش از هر زمان دیگری رایج شده است. در حالی که یک شیفتگی اولیه وجود دارد که شاهد شنای صلح آمیز انسانی در کنار چیزی که بسیاری آن را بدترین کابوس خود می دانند، یا با غول مانند یک حیوان خانگی رفتار می کنند، سؤالات مهمی در مورد هدف واقعی چنین تعاملاتی ایجاد می کند. علاوه بر این، آیا می‌توانیم مطمئن باشیم که تشویق این تغییر از ترس به اعتماد، تأثیر مثبت خالصی بر حفاظت از هر دو گونه درگیر – انسان و حیات وحش دارد؟
در دنیایی که بیش از 60 درصد از جمعیت جهان از رسانه های اجتماعی استفاده می کنند، چندین مطالعه نشان داده اند که این پلتفرم ها می توانند ابزار قدرتمندی برای ارتباطات حفاظتی باشند و به اطلاع رسانی، آموزش و ایجاد تعامل کمک کنند. به عنوان مثال، حساب‌هایی مانند Oceana (با سه میلیون دنبال‌کننده) و Ocean Conservancy (با بیش از 460000 دنبال‌کننده)، تصاویر روزمره زندگی دریایی را به اشتراک می‌گذارند، کمپین‌های آگاهی را ترویج می‌کنند، مصاحبه با کارشناسان و جوامع، و تشویق اقدامات حفاظتی مشخص.
منبع:news.mongabay
