برنزی نیوز

محققان روابط بین شکارچیان، انسان ها و کایوت ها را در مقیاس بزرگ بررسی کردند

شکار کایوت ها لزوماً تعداد جمعیت آنها را کاهش نمی دهد، که می تواند در مناطقی که مدیران امیدوارند جمعیت آنها را کاهش دهند، پیامدهایی داشته باشد.

جمعیت کایوت ها (Canis latrans) رشد کرده و مناطقی را در سراسر ایالات متحده مستعمره کرده اند، که پویایی اکوسیستم را تغییر داده و منجر به تعامل انسان و حیات وحش و گاهی اوقات درگیری می شود. محققان تعجب کردند که چگونه این روابط در مقیاس وسیع در سراسر کشور تغییر می کند.

رمینگتون مول، استادیار دانشگاه می گوید: «مطالعات زیادی در مورد کایوت ها انجام شده است، اما آنها چنان کلی گرا، سازگار و گونه موفقی هستند که واقعاً هنوز یک شکاف تحقیقاتی در درک اینکه چه چیزی بر فراوانی آنها در محدوده آنها تأثیر می گذارد وجود دارد. دانشگاه نیوهمپشایر “بسیاری از مطالعات محلی یا منطقه ای اغلب نمی توانند روابط قوی با زیستگاه، با شکار، با شکارچیان دیگر، با غذا پیدا کنند، تا حدی به این دلیل که آنها در همه جا هستند و در زمینه های مختلف بسیار خوب عمل می کنند.”

Moll یک مطالعه منتشر شده در Ecography را با استفاده از یک پروژه تله دوربین به نام Snapshot USA هدایت کرد تا وضوح بیشتری را به روابط بین کایوت‌ها، مردم و سایر حیات‌وحش بیاورد.

Snapshot USA یک تلاش بزرگ برای نمونه برداری از جمعیت پستانداران با استفاده از تله دوربین در سراسر کشور است. مول و همکارانش از سه سال داده‌ها که در طول پاییز جمع‌آوری می‌شوند، استفاده کردند و آن را با تعدادی متغیر دیگر مانند داده‌های پوشش زمین ماهواره‌ای برای بررسی انواع مختلف زیستگاه، داده‌های برداشت و نقشه‌های محدوده از ایالات متحده ترکیب کردند. سرویس ماهی و حیات وحش برای تعیین همپوشانی سایر شکارچیان مانند خرس سیاه (Ursus americanus)، شیر کوهی (Puma concolor) و گرگ خاکستری (Canis) لوپوس) با کایوت ها.

یکی از یافته‌های اصلی آنها این بود که شکار تعداد کایوت‌ها را کاهش نداد. در واقع، مول گفت: “آنها می توانند با افزایش تعداد پاسخ دهند.” تحقیقات گذشته نشان داده است که وقتی افراد مسن‌تر از جمعیت حذف می‌شوند، افراد جوان‌تر می‌توانند به آنجا نقل مکان کنند و اندازه بستر نیز در نهایت افزایش می‌یابد. مول گفت: «این لزوماً به این معنا نیست که شکار نمی تواند تعداد آنها را کاهش دهد. “اگر متمرکز و شدید باشد، می تواند.”

محققان یافته‌های دیگری را نیز کشف کردند. در برخی موارد، شکارچیان دیگر جمعیت کایوت ها را کاهش دادند. به عنوان مثال، در یلوستون، شواهد نشان می دهد که معرفی مجدد گرگ خاکستری باعث کاهش بسته های کایوت و اندازه قلمرو آنها می شود. اما مطالعه مول نشان داد که همیشه اینطور نبود – روابط بین کایوت ها و شکارچیان بزرگ به زیستگاه و مکان بستگی دارد. برای مثال، فرصت‌های پاک‌سازی می‌تواند به جمعیت کایوت‌ها اجازه دهد علی‌رغم حضور شکارچیان افزایش یابد.

او گفت: “مقاله ما از این ایده کلی حمایت می کند که از نظر تنظیم جمعیت کایوت ها، گوشتخواران بزرگ احتمالا تاثیر قوی تری نسبت به مقررات شکار در مقیاس وسیع دارند.” بنابراین اگر تعداد کایوت‌ها واقعاً باید کاهش یابد، انجام این کار بدون شکارچیان بزرگ بسیار چالش برانگیز خواهد بود.»

مول و همکارانش در مورد شهرنشینی و حضور کایوت ها نیز متوجه برخی الگوها شدند. هنگامی که آنها در مقیاس بزرگ – حدود پنج کیلومتر دورتر از شهرنشینی – دیدند که تأثیر مثبتی بر کایوت ها داشتند. او گفت: «آنها در زیستگاه های تکه تکه شده خوب عمل می کنند زیرا اغلب طعمه های زیادی دارند. آنها همچنین دارای راهروهای مسافرتی هستند – برای مثال می توانند در شب از جاده ها استفاده کنند. اما در مقیاس کوچکتر در حدود 100 متر، اثرات توسعه شهری بر روی کایوت ها منفی بود. او گفت: «آنها کمی توسعه را دوست دارند، اما معمولاً درست در قلب توسعه زندگی نمی کنند.

مول گفت که نتایج این مقاله می‌تواند در درک برخی از تفاوت‌های ظریف الگوها و روابط کایوت در ایالات متحده مفید باشد. “مطالعات تجربی در تایید یا مخالفت با آنچه ما یافتیم مفید خواهد بود.”

منبع: foodbusinessnews